Στις σελίδες του καινούργιου βιβλίου του γνωστού συγγραφέα Χρήστου Σαμουηλίδη, που έχει τον τίτλο "Με τους Έλληνες των χαμένων πατρίδων: Οδοιπορικά στην προσφυγική Ελλάδα του \'50 και \'6Ο" -παρελαύνουν ζωντανοί πάνω από (800-900;) Μικρασιάτες και Πόντιοι πρόσφυγες της πρώτης γενιάς, -μόλις 30 με 40 περίπου χρόνια, μετά από τον αναγκαστικό ξεριζωμό τους από τις πατρογονικές εστίες των χαμένων πατρίδων τους και την εγκατάστασή τους στα χωριά και τις πόλεις της νέας, όσο και προαιώνιας πατρίδας τους, της Ελλάδας.

Η περιηγητική ματιά του συγγραφέα, σε συνδυασμό με την επιστημονική παρατηρητικότητα και ερευνητικότητα αυτού του στενού συνεργάτη της Κυρίας Μέλπως Λογοθέτη-Μερλιέ, ιδρύτριας και διευθύντριας του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, καθώς κι η γλαφυρή περιγραφικότητα της λογοτεχνικής του πένας, μας μεταδίνουν την ανάσα, τον πνευματικό πλούτο, το ήθος και τη νοοτροπία της πρώτης γενιάς των αδελφών μας προσφύγων από την Ανατολή. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται από τον νεαρό τότε Χρήστο Σαμουηλίδη η επαρχιακή Ελλάδα, κυρίως του βορρά, κατά τα γνωστά εκείνα "πέτρινα" μετεμφυλιακά χρόνια.

Το εκτενές κείμενο, εκτός που αποτελεί ένα αφεαυτού αυθεντικό ντοκουμέντο, λόγω του ημερολογιακού και αυτοβιογραφικού χαρακτήρα του, επιπλέον αποκαλύπτει, έμμεσα, και πολλές εξαίρετες προσωπικές στιγμές και εικόνες του ίδιου του συγγραφέα, πράγμα που εντάσσει το βιβλίο, κατά κάποιον πλάγιο τρόπο, και στην κατηγορία της "λογοτεχνίας του δρόμου".